یادداشت ـ محمدمهدی دانی|‌ این روزها که باروت و خون در سرزمین‌ اسلامی ما، شعله‌ور شده و طنین فریاد مظلومان در آسمان طنین‌انداز است، بی‌اختیار اندیشه‌ام پر می‌کشد به‌سوی تو ای علمدار جهاد علمی و نظامی؛ ای شهید طهرانی مقدم…

ناخودآگاه به عظمت تو و عظمت کار تو فکر می‌کنم؛ که یک انسان چگونه می‌تواند تا این اندازه تأثیرگذار باشد.

چقدر دلم می‌خواست امروز کنار ما بودی و به‌چشم می‌دیدی که چگونه بذرهایی که در دل طوفان‌های سهمگین تحریم و تهدید، با اشک و دعا کاشتی، امروز به شجره طیبه‌ای از اقتدار و عظمت بدل شده‌اند؛ درختانی تناور که میوه‌هایشان امنیت این ملت و امید مستضعفان جهان است؛ و خار در چشم مستکبران.

شهید والامقام!

تو در زمانی که بسیاری از امید بریده بودند، خواب را از چشمانت ربودی تا آرمان امت اسلامی را تحقق بخشی، برایت نه خستگی معنا داشت و نه آسایش، همه چیز برایت در یک واژه خلاصه می‌شد: «وظیفه». تو وقف این مسیر شدی؛ از جوانی تا واپسین لحظه‌ها، نه به خود اندیشیدی و نه به لذت‌های کوتاه دنیا دل بستی.
ناگهان به‌یاد این جملاتت افتادم؛ وصیتت بر سنگ مزار، همچنان شعله‌ور است: «اینجا مدفن کسی است که می‌خواست اسرائیل را نابود کند.»، و امروز این جمله، نقشه راه همه عاشقان راه مقاومت است، گویی روحت در هر جبهه حاضر است؛ در هر پرتاب، در هر شلیک، در هر دست به آسمان بلندشده، تو را حس می‌کنیم.

 به‌یاد این صحبت دخترت افتادم: آن روز که دختر نوجوانت با گله‌ای از جنس دلتنگی گفت: «پدرجان! چرا هیچ وقت مثل دیگر پدرها کنارمان نیستی؟» و تو با چشمانی پر از محبت و قلبی سرشار از اطمینان پاسخ دادی: «زینب جان، 20 سال دیگر ثمره این نبودن‌ها را خواهی دید…»، چه پاسخ ژرف و عمیقی بود. امروز نه‌تنها زینب، که همه ملت ایران و آزادگان عالم، این ثمره را به‌چشم می‌بینند و به عظمت آن غبطه می‌خورند.

ای سردار بلندآوازه!

تو “ما می‌توانیم” را با دستان خالی اما با قلبی مملو از ایمان، به قله رساندی؛ عزت را به این ملت بازگرداندی؛ غرور آفریدی؛ نگاه‌ها را به آسمان اقتدار جمهوری اسلامی دوختی. امروز موشک‌هایی که دسترنج جهاد علمی و شب‌بیداری‌هایت هستند، نه‌تنها سایه امنیت بر سر ملت گسترده‌اند، بلکه خواب را از چشمان دشمنان ربوده‌اند.

واقعا عظمت یک انسان تا کجا متصور است و چگونه می‌تواند ‌برای مکتب نورانی اسلام تا این حد مؤثر بود ‌که خداوند این چنین توفیقی را در کارنامه پربرکت زندگی‌اش قرار دهد؛ که موشک او هماهنند مولایش علی (ع) که پیامبر (ص)  ….. فرمود «ضربة علی یوم الخندق افضل من عبادة الثقلین » یعنی یک ضربت آقا امیر المومنین علیه السلام در جنگ خندق از عبادت انس و جن بالاتر است.این همه افتخار را چه‌کسی می‌تواند برای خود اندوخته باشد؟ تو به ما غرور دادی، عزت دادی، و برای ‌اسلام و نظام آبرو آفریدی.

ای معمار بازدارندگی ایران اسلامی!

تو نه‌تنها برای این ملت، بلکه برای تمام آزادگان جهان، اسوه و الگوی استقامت و جهاد شدی، مردی که اخلاصش از جنس مردان الهی بود؛ از آنان که خداوند وعده داده است؛ «رجال لاتلهیهم تجارِة و لا بیع عن ذکر الله»

اکنون در این طوفان‌های سهمگین که سپاه مقاومت یک‌تنه در برابر تمام کفر ایستاده است، فرزندانت با اقتدار ادامه‌دهنده راه تو هستند. هر موشکی که پرتاب می‌شود، دشمن را به لرزه می‌اندازد، گویی پژواک نام تو در فضای عالم طنین‌انداز می‌شود.

سلام بر تو ای سردار بصیرت و استقامت!

ما به تو می‌بالیم؛ و بی‌تردید امام زمانمان و رهبر فرزانه‌مان به تو مباهات می‌کنند؛ ملت مظلوم ما، سربلند از نام و راه توست. چه عظمت پرشکوهی است این زندگی سعید سرشار از اخلاص و افتخار.

روحت شاد، راهت پررهرو و پرنور باد…!