خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها – زهرا رگان: در روزهایی که سایه سیاه تجاوز دشمنان بر سر ایران اسلامی گسترده شده است، هنوز در کوچه‌های رشت بوی نان تازه به مشام می‌رسد؛ نانی که نه فقط از آرد و آتش تهیه شده، بلکه با نیت پاک و صلوات جان می‌گیرد. این نان‌ها طعم همدلی، ایثار و ایمان را در خود دارند.

پیش از آنکه خورشید طلوع کند، پیرمرد نانوا با دستان پینه‌بسته و قلبی مملو از عشق به وطن، تنور قدیمی خود را روشن می‌کند. تنوری که این روزها فقط محل پخت نان نیست، بلکه نماد پایداری و مقاومت است. هر قطعه نان که از دل شعله بیرون می‌آید، طلایی، گرم و آکنده از مهربانی است.

او با صدایی آرام و لبخندی دلگرم‌کننده، نان را می‌گیرد، دستش را بلند می‌کند و می‌گوید: «اللهم صل علی محمد وآل محمد». این صلوات، رمز جان گرفتن نان است؛ نانی

که در این روزهای سخت کشورمان، از جنس ایمان و ایثار است.

در رشت، دیار میرزا کوچک خان، سرزمین غیرت و مقاومت، مردم دست به دست هم داده‌اند. یکی خانه‌اش را برای اسکان مهمانان آزاد کرده، دیگری دیگ غذا را در اختیار هم‌وطنان قرار داده و نانوا، تنورش را وقف خدمت کرده است. نان صلواتی در اینجا، نذری برای حفظ وحدت، همدلی و آرامش است.

وقتی که دشمن با بمب و تهدید قصد دارد امنیت و آرامش مردم را برهم زند، مردمی که سلاح‌های سنگین در دست ندارند، با دل‌های بزرگ و دستان پر از نان، به میدان آمده‌اند. آنها با صلوات، لبخند و همدلی از خاک وطن دفاع می‌کنند؛ این است معنای واقعی جنگ نرم و مقاومت.

این نان‌ها تنها غذای جسم نیستند، بلکه قوت قلب مردمی هستند که برای حفظ ارزش‌ها و امنیت کشور، روزها و شب‌ها در کنار هم ایستاده‌اند. این لحظه‌های ساده اما پرمعنا، نشان می‌دهد که حتی در سخت‌ترین شرایط، مردم ایران دست از مقاومت برنمی‌دارند و باور دارند که پیروزی نهایی از آن آنها است.

از دل تنورهای محله‌های رشت تا دل‌های مردم، قصه‌ای از امید و ایمان روایت می‌شود؛ قصه نانی که با صلوات جان می‌گیرد و نذری است برای روزهای بهتر این سرزمین.

اینجا گیلان است؛ زادگاه میرزا، سرزمین غیرت، جایی که وقتی خاکِ وطن زخمی می‌شود، دست‌های مردم خودجوش مرهم می‌سازند.