به گزارش خبرنگار مهر، مهدی افراز در یادداشتی درباره تشییع پیکر شهدای حملات رژیم صهیونی به کشورمان نکاتی را با توجه به شرایط موجود مطرح کرده است که در این یادداشت می‌خوانید.
«با وقوع جنگ، حقانیت رویکردهای اصیل جریان انقلاب در توصیف واقعیت‌های منطقه غرب آسیا و منطقهای حاکم بر آن، برای عموم مردم ایران به اثبات رسید. این ذخیره ادراکی می‌تواند به منبع بی‌نظیری برای پشتیبانی ملّی از اقدامات و سیاست‌های حق‌طلبانه محور مقاومت در آینده مبدّل شود.
با بروز نشانه‌های اولیه از تأثیر جنگ فعلی بر سرمایه اجتماعی مقاومت، خط تحریف با هوشمندی وارد میدان شده و برای جلوگیری از تثبیت این سرمایه‌ها، تلاش می‌نماید تا هرچند سخت و نچسب ولی روایت و ادبیات خود را در معرکه امروز هم بازتولید نماید.
در شرایطی که همه تحلیل گران و شاهدان وقایع ۶۰۰ روز گذشته، قائل اند که زمینه اصلی برای تعدّی ارتش رژیم اشغالگر به خاک ایران برآمده از آسیب‌هایی است که متوّجه ساحت‌های مختلف جبهه مقاومت شده است، باند رسانه‌ای سازش، در تلاش است تا با القای دوقطبی میان هویت ملّی و هویت امتی، پیروزی و موفقیت‌های نظامی و اجتماعی کشور را به حسّ وطن دوستی ایرانیان تقلیل داده و استدلال بسازد که برای تداوم این پیروزی‌ها لازم است تا تحرکّات خود در جهان اسلام را تعطیل نموده و سر در لاک جغرافیای خود کنیم.
این گفتار اگر برآمده از رندی و چشم‌بندی نباشد قطعاً زاییده بلاهتی انباشته در ذهن‌های سیاست زده و غیرواقع گراست که نتیجه نسخه پیچی‌شان بزرگترین خدمت به طرح‌های ژئوپلتیکی صهیونیزم در منطقه است.
موضوعی که امروز بزرگترین محور همبستگی، همدردی و همدلی ملّت‌های غرب آسیا شده و انرژی بزرگی را برای تغییر معادلات تاریخی منطقه خلق کرده است را کدام عقل و کدام وجدان زیر تلّقی‌های ناسیونالیستی سرکوب می‌کند؟!
امروز همه و از جمله مردم ایران، دریافته اند که سرنوشت سرزمین فلسطین، سرنوشت همه ماست. محو اسرائیل مقدمه غیرقابل جایگزینی برای آغاز پیشرفت و شکوفایی همه کشورهای اسلامی است. با وجود این رژیم، آب خوش از گلوی هیچ طایفه، نژاد و ملیّتی پایین نخواهد رفت.
امروز که آرمان مبارزه با اسرائیل، به واقعی‌ترین ایده برای ساخت یک هویت منطقهای تبدیل شده و دینامیک وسیعی را پدید آورده است، باید بیش از همیشه به پررنگ نمودن این داستان مشترک و این درد مشترک و این سرنوشت مشترک بپردازیم.
امروز باید بلندتر از هر زمان دیگری فریاد بزنیم که سرنوشت غزه سرنوشت ماست، امنیت لبنان امنیت ماست. دیروز این فریادها صرفاً ایدئولوژیک و ماجراجویانه شنیده می‌شد اما امروز بسیار واقع‌گرایانه و مّلی‌گرایانه هم فهم می‌شود.
مراسم تشییع شهدا در هفتم تیر، اولین و علنی‌ترین محیط برای ابراز هویت و ماهیت دفاع مقدسی است که در آن حضور داریم، اگر شعارها، نمادها، تصویرها و روایت‌های این مراسم، ایده‌هایی برای توصیف ایرانیت و وطن‌دوستی ما در ذیل یک پروژه بزرگ فراملّی و فرامذهبی تعبیه نکرده باشد به تحقیق فرصت‌سوزی و خودسوزی کرده ایم و واضح است که در این میان غزه به عنوان اسم رمز همه آزادی‌خواهان، رادمردان و حق‌طلبان، مهم‌ترین مفصل و حلقه برای متصل نمودن هویت ملّی مبارزه ما به یک هویت منطقهای و جهانی است.»